Mijn aantekeningen over films zijn nogal in telegramstijl. Deze dateren uit een tijd dat ik net Netflix geinstalleerd had, en ik een hele rits gebingewatched had.
1. Asterix en de Britten. Lijkt op het beroemde stripverhaal van die titel, maar gemachupped met De Noormannen die angst zochten.
2. Vaiana was erg mooi. In een woord: fantastisch. Stemacteur heeft een ontroerende stem. Hield het niet droog. Lees net dat zij afkomstig is van Hawaii. Klopt, dat is ook een van de Polynesische eilanden, maar dan eentje onder gezag van de VS. Leuk om Polynesische cultuur op het scherm te zien. Wel de Walt Disney versie van van cultuur natuurlijk. China is Mulan, Mexico is vooral Speedy Gonzales.
Ik geloof dat ik toch aan die 3D manier van tekenfilm maken aan het wennen ben. Als het zo goed wordt gedaan als Frozen en zoals in deze film, met personificatie van de oceaan en god Maui. Geweldige humor met die domme kip. (eigenlijk een haan, maar consequent chicken genoemd). Heb genoten.
3. Marco Polo. Een serie. Ook wel van genoten. Vooral monnik-vechter Hundred Eyes, die uitlegt wat kung fu is, kon mij wel boeien. Kublai Khan is een mooi round character. Maar na zeven episodes had ik het toch wel gezien. De special over Hundred Eyes, hoe hij blind werd, was de kers op de taart. Maar toen was ik er wel klaar mee.
4. Brave, de Walt Disney film met Merida in de hoofdrol, als roodharig stoer meisje, uit Schotland. Leuke karaktertekening van een puber.
5. Clash of the Titans en Wrath of the Titans: geweldige films. Losjes gebaseerd op het verhaal van Perseus. Maar Pegasus en de Minotaurus zijn er ook in gefietst. Prachtig speciale effecten spektakel. Mooie vrouwen: Io kreeg in Clash een mooie rol als gids. Andromeda speelde ook al mee, en werd in het tweede echt een actieheld. Perseus trouwt met Io aan het eind van Clash. En na Wrath krijgen we een passionele zoen, kan ook nog wel uitdraaien op een huwelijk. Als ze daarvoor niet krijgsvrouw teveel is. Mooi, Charon verwerkt als veerman, Hephaistos als in zichzelf pratend genie. Zeus, Poseidon en Hades als de zonen van Chronos, die op het laatst verslagen moest worden. Ares als de onbetrouwbare, en wat jaloers op de halfgod Perseus. Moraal: dat je menselijk bent, maakt je misschien nog wel sterker. Je combineert het beste van beide soorten. En wat mensen onderscheidt: ze kunnen geloven, tegen beter weten in blijven vasthouden aan het goede, de strijd nooit opgeven. En dat was natuurlijk nodig. Lekker onderhoudende kost zo.
